പേജുകള്‍‌

Tuesday, May 28, 2013

സൈക്കിൾ

അവന്റെ സൈക്കിൾ ആരോ എടുത്തിരിക്കുന്നു. 
സാധാരണയായി സൈക്കിൾ വയ്ക്കുന്ന സ്ഥലത്തുതന്നെയാണ് ഇന്നു രാവിലെയും അവൻ സൈക്കിൾ വച്ചിരുന്നത്. സ്കൂളിലെ മറ്റെല്ലാ കുട്ടികളും അവരവരുടെ സൈക്കിളുമായി പോയിക്കഴിഞ്ഞു. അദ്ധ്യാപകരും പിരിഞ്ഞു പോയിക്കൊണ്ടിരുന്നു. 
ഇനിയും നിൽക്കുന്നതിലെന്തർത്ഥം. സൈക്കിളിലാണ് പോക്കും വരവുമെന്നതിനാൽ കൂട്ടിന് മറ്റാരുമില്ല. സ്കൂളിൽനിന്ന് വീട്ടിലേക്കധികം ദൂരമൊന്നുമില്ല. 
അവൻ ഗേറ്റുകടന്ന് പോകുന്നതിനിടയിൽ ശിപായി ചോദിച്ചു, "എന്താ? സൈക്കിൾ എവിടെ?"
"സൈക്കിൾ കാണുന്നില്ല. ആരോ എടുത്തുകാണും" എന്നു മാത്രം പറഞ്ഞ് അവൻ നടന്ന് പോയി.

വീട്ടിലെത്തിയപ്പോൾ അവിടെ അച്ഛൻ വന്നിട്ടുണ്ട്. സ്വാഭാവികമായുമുണ്ടാകുന്ന ചോദ്യം തന്നെ ആദ്യം നേരിടേണ്ടി വന്നു - "സൈക്കിളെവിടെ?"


അമ്മയും അച്ഛനും ഒരു കൊലക്കേസ് പ്രതിയേയെന്നപോലെ ചോദ്യം ചെയ്തു. കുറേ വഴക്ക് പറഞ്ഞു. നാളെ സൈക്കിളും കൊണ്ടിങ്ങോട്ട് വന്നാൽ മതി എന്ന് തിട്ടൂരമിറക്കി അച്ഛൻ വഴക്ക് നിറുത്തി. ഭക്ഷണം കഴിക്കാതെയാണവൻ കിടന്നത്. അമ്മ പിന്നീടുവന്ന് എത്ര സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കിയിട്ടും അവൻ വഴങ്ങിയില്ല.


രാവിലെ അമ്മ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ മുറിയിലുണ്ടായിരുന്നില്ല. ആരുമവനെ അന്ന് എവിടെയും കണ്ടിരുന്നില്ല . നാട്ടുകാരും പോലിസും അന്വേഷിച്ചിട്ടും അവന്റെ പൊടി പോലും കിട്ടിയില്ല.


എല്ലാവരും മറന്നപ്പോൾ ഒരു ദിവസം അവൻ കയറിവന്നു. നാട്ടിൽ അന്ന് ഉത്സവമായിരുന്നു. നഷ്ടപ്പെട്ട സ്വർഗ്ഗം എല്ലാവർക്കും തിരികെ ലഭിച്ചതു പോലെ. നാട്ടാരുടെ എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കും അവൻ ഉത്തരം പറഞ്ഞു. പക്ഷേ അവന്റെ ഉത്തരങ്ങൾ ഒന്നും നാട്ടുകാർക്കും വീട്ടുകാർക്കും പോലീസിനും പിടികിട്ടുന്നതായിരുന്നില്ല. അവൻ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു. എങ്കിലും അവൻ ഭൂമിയുടെ അറ്റം വരെ സൈക്കിൾ അന്വേഷിച്ച് അലഞ്ഞുനടന്നു എന്ന് അവർക്ക് മനസ്സിലായി. ആളുകൾ അവന് ഇഷ്ടമുള്ള സൈക്കിൾ വാങ്ങിക്കൊടുക്കാമെന്ന് വാഗ്ദാനം ചെയ്തപ്പോൾ അവൻ ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു.


അപ്പോൾ അവന്റെ നഷ്ടപ്പെട്ട സൈക്കിളുമായി അവിടേക്ക് ഒരാൾ കയറിവന്നു. അയാൾ സൈക്കിൾ എടുക്കാനുള്ള സാഹചര്യം നാട്ടുകാരോട് പറയാൻ തുടങ്ങി. അപ്പോൾ അവൻ അയാളെ തടഞ്ഞു. അവൻ പറയാൻ തുടങ്ങി. റോഡപകടത്തിൽ പെട്ട ഒരു വൃദ്ധനെ ആശുപത്രിയിലെത്തിക്കാൻ വാഹനങ്ങളൊന്നും കിട്ടാതെവന്നപ്പോൾ ഇയാൾ എന്റെ സൈക്കിൾ എടുക്കുകയായിരുന്നു. അതേ വൃദ്ധൻ പറഞ്ഞിട്ടാണ് ഞാൻ തിരിച്ചുവന്നത്.


ആ സൈക്കിൾ അവൻ സ്വീകരിച്ചില്ല. സൈക്കിളുമായി വന്നയാൾക്കുതന്നെ അവൻ അത് കൊടുത്തു.

എനിക്കിനി സൈക്കിൾ വേണ്ട. ഭൂമിയുടെ മറ്റേയറ്റം വരെ ഞാൻ ചെന്നത് സൈക്കിളില്ലാതെയാണ്. വാഹനമില്ലാത്തവരാണിവിടെ അധികവും. അവരെല്ലാം നടക്കുന്നു. വിശ്വാസപൂർവ്വം അവരെല്ലാം മുന്നോട്ട് നടക്കുന്നു.. വീഴാതെ, ഇടറാതെ.

ഞാനീ കാലുകളെ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഇവ ഒരു വാഹനത്തിനും പകരമല്ല. ഒരു വാഹനവും ഇവയ്ക്ക് തുല്യമല്ല.

No comments:

Post a Comment