ആറുവരിപ്പാത

ഒരിടത്തൊരു കഷ്ടകാലം പിടിച്ച മനുഷ്യനുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു രാമൻ! വിറകു കീറാനുണ്ടോ എന്ന് ചോദിച്ച് കൊണ്ട് ഗ്രാമാന്തരങ്ങളിലൂടെ കോടാലിയും തൂക്കി നടന്നിരുന്ന അയാളെ നാടന്മാർ കോടാലിരാമൻ എന്നു വിളിച്ചുവന്നു.ഭാര്യയെ സംശയിക്കുന്ന അച്ഛന്റെ വാഴ്ചയുള്ള വീട്ടിൽ രാമനും അമ്മയും പതുങ്ങിക്കഴിഞ്ഞുകൂടിപ്പോന്നു.

        ഒരു ദിവസം കെട്ടിച്ചമച്ച തെളിവുകളോടെ ഭാര്യയെ ‘കൈയോടെ’ പിടികൂടി അച്ഛൻ രാമനെ ഏൽ‌പ്പിച്ചു. വിചാരണ നടത്തി വിധിയും പറഞ്ഞു :രാമൻ ആരാച്ചാരാകുക;അമ്മയെ വധിക്കുക!

            അമ്മയെ കോടാലി കൊണ്ട് വെട്ടിക്കൊന്ന രാമനെ അച്ഛൻ നാടുവാഴിക്ക് ഒറ്റിക്കൊടുത്തു. എന്നാൽ നാടുവാഴിയും,നാട്ടുകാരും രാമനെ ഭയന്ന് അയാളെ കാണാതെ ഒഴിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങി.ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ അസ്വസ്ഥതയിൽ,അയാൾ തെക്കോട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് കോടാലിയെടുത്തൊരേറു വച്ചുകൊടുത്തു.എന്നിട്ട് നെഞ്ചിനിട്ട്  അഞ്ചാറടിയടിച്ചു. വീട്ടിനകത്തേക്ക് ഭ്രാന്ത് പിടിച്ചോടിക്കയറുമ്പോൾ, മുന്നിൽ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന അമ്മയെ അയാൾ കണ്ടു.“അമ്മേ മാപ്പ്” എന്നുപറഞ്ഞ് കടലിൽ ചാടി ചാകാൻ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങിയോടിയ അയാൾക്കുമുമ്പിൽ കടൽ അകന്നുപോയി.

“അമ്മേ..............കടലമ്മേ............നിനക്കുമെന്നെ വേണ്ടേ?” എന്നു കരഞ്ഞു പറഞ്ഞ് കൊണ്ട് നിന്ന രാമനെ, പൊടുന്നനെ പെയ്ത കനത്ത മഴ ഭൂതകാലത്തിലലിയിച്ചു. പിന്നെ രാമനെയാരും കണ്ടില്ല.രാമൻ ഒരവതാരമൂർത്തിയായി പിൽക്കാലത്ത് കൊണ്ടാടപ്പെട്ടു

                                       ***************

 ഭയന്നകന്ന കടലൊഴിച്ചിട്ട ഉപ്പുമണ്ണിൽ ഒരു രാജാവ് മുളച്ചു വന്നു. കൈയിൽ ഒരു കോടാലിയുണ്ടായിരുന്നു.വിരിഞ്ഞ നെഞ്ചും തിളക്കമാർന്ന കണ്ണുള്ളതുമായ ചെറുപ്പക്കാരെല്ലാം രാജാവിന്റെ കോടാലിക്കിരയായി.പെൺമയുടെ മൃദുലതകളിൽ രാജാവിന്റെ നഖങ്ങൾ ചോരപ്പാടുകൾ വീഴ്ത്തി.

             രാജാവ് നിർമ്മിച്ച വികസന നിരത്ത് മുപ്പത് വാര വീതിയിൽ രാജ്യത്തിന്റെ ആകെ നീളത്തിൽ പരന്നു കിടന്നു. പോര!വികസനത്തിന്റെ ദേശീയ പാത നാൽ‌പ്പത് വാരയാക്കണം.ചോരയൊഴുക്കിൽ ദൃഢീകരിച്ച ദേശീയ പാത നാൽ‌പ്പത് വാരയായി. പിന്നെ അൻപത്.......അറുപത്....

   പോരാ. വികസനത്തിന്റെ ഗമനാഗമനങ്ങൾക്ക് കൂടുതൽ വാഹനങ്ങളെത്തിയപ്പോൾ ഇനിയും പാത വീതി കൂട്ടാൻ രാജാവ് കൽ‌പ്പിച്ചു. അങ്ങനെ വളർന്ന പാത രാജ്യത്തിന്റെ മുഴുവൻ വിസ്തൃതിയും കവർന്നു. ഇനി? ഇനി വിസ്തൃതമായ രാജ്യമാണ് വേണ്ടത്. രാജാവ്  കടൽക്കരയിലേക്ക് നടന്നു . എന്തിനാണീ നശിച്ച കടൽ? ഒരു കാര്യവുമില്ലാതെ വെറുതെ പരന്നു കിടക്കുന്നതു കണ്ടില്ലേ കടലിനെ അകറ്റണം, സാമ്രാജ്യവിസ്തൃതി ഇനിയും കൂട്ടണം. രാജാവ് ദിക്കുകൾ നടുങ്ങുമാറ് അലറി വിളിച്ചു    “രാമാ.........ഈ നശിച്ച കടലിനെ അകലേക്ക് തുരത്തി രാജ്യ വിസ്തൃതി വർദ്ധിപ്പിക്കൂ......”

    അലർച്ച കേട്ട് കാതുകൾ പൊത്തിയ ദിക്കുകൾ കടലിൽ നിന്നു പൊങ്ങി വരുന്ന സൂര്യ തേജസ്സിലേക്ക് കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചു. ആ സൂര്യ തേജസ്സ് കരയിലേക്ക് -വികസനത്തിന്റെ ദേശീയപാതയിലേക്ക്-മന്ദം മന്ദം നടന്നു വന്നു. അതൊരു മെലിഞ്ഞുണങ്ങിയ കറുത്ത മനുഷ്യനായിരുന്നു.വട്ടച്ചില്ലുകളുള്ള സത്യദർശനം നൽകുന്ന കണ്ണട ധരിച്ചിരുന്ന ആ മനുഷ്യന്റെ ഒരു കൈയിൽ ദൃഢ വിശ്വാസത്തിന്റെ വടിയും, മറ്റെ കൈയിൽ സത്യങ്ങളാവാഹിച്ച ഗ്രന്ഥവുമുണ്ടായിരുന്നു.

              അദ്ദേഹത്തിനു പിറകിൽ കടൽ കര കയറി വന്നു-സുനാമിത്തിരകളുടെ ഖണ്ഡങ്ങളായി............!  
ഓരോ തിരയും ജപിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...........
                       റാം...........റാം..........!